. Ἐσεῖς βέβαια, ἀδελφοί μου, ἴσως πεῖτε, πὼς ἐγὼ ἀναφέρω παραδείγματα μετάνοιας, ποὺ στὶς μέρες μας δὲν μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν παράδειγμα. Ἐπίσης ἴσως πεῖτε πὼς ὅλα τὰ παραδείγματα ποὺ ἀναφέρθηκαν ἀνήκουν ὄχι μόνο σὲ παλιότερες ἐποχές, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀπομακρυσμένους λαούς, ποὺ ἔζησαν κάτω ἀπὸ διαφορετικὲς συνθῆκες ζωῆς. Θὰ τὸ τολμήσω ὅμως σὲ αὐτὸ τὸ σχόλιο νὰ ἀπαντήσω ὡς ἑξῆς: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἄλλαξαν πολὺ οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες. Ἄλλαξε ὁ τρόπος μεταφορᾶς, ὁ τρόπος φωτισμοῦ μέσω τοῦ ρεύματος, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδίδονται τὰ βιβλία, ὁ τρόπος ἐπικοινωνίας τῶν ἀνθρώπων, ὁ τρόπος ἐνδυμασίας μας, ὁ τρόπος ποὺ ἐργαζόμαστε, ὁ τρόπος ποὺ πολεμᾶμε. Ὅλα αὐτὰ εἶναι διαφορετικὰ καὶ δὲν εἶναι ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ἡ Μαρία τῆς Αἰγύπτου, οὔτε εἶναι ἡ ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ὁ Αὐγουστῖνος στὴ Ρώμη. Δύο ὅμως πράγματα, ἀδελφοί μου, δὲν ἄλλαξαν: ὁ Θεὸς καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι σήμερα ἴδιος ὅπως καὶ τότε. Ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι σήμερα ἴδια!.
Ὅπως σήμερα ἐπιθυμεῖ νὰ ταξιδέψει ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη στὸ Παρίσι δὲν σελώνει τὸ ἄλογο, οὔτε ἑτοιμάζει ἅμαξα ὅπως παλιά. Κάθεται σὲ μιὰ θέση στὸ τρένο καὶ ταξιδεύει. Ὅποιος σήμερα ἐπιθυμεῖ νὰ γράψει ἕνα βιβλίο, δὲν προετοιμάζει τὸ δέρμα τοῦ ἀρνιοῦ γιὰ νὰ τὸ κάνει περγαμηνή, οὔτε χαράζει μὲ μαχαίρι τὰ γράμματα σὲ ξύλο ἢ σὲ πέτρες ὅπως κάποτε. Παίρνει τὸ φτερὸ καὶ τὸ χαρτὶ καὶ γράφει. Ὅποιος ὅμως σήμερα θέλει νὰ ξεμεθύσει ἀπὸ τὸ «μεθύσι» τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνυψώσει τὸ πνεῦμα του στὸ Θεό, αὐτὸς πρέπει νὰ περάσει τὶς ἴδιες δυσκολίες τῆς μετάνοιας ποὺ πέρασαν ἡ Ἁγία Μαρία, ὁ Ἅγιος Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Ἅγιος Μακάριος, ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι.
