ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. – Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ.
Το Άγιον Φως Μαρτυρεί την Ορθοδοξία
Συνοπτική Παρουσίαση από τις ιστοσελίδες της «Ρομφαίας».
Συμβολίζει,
άλλα και αποδεικνύει περιτρανώς το Μέγα Μυστήριον της έκ νεκρών
Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστό. Μάς γεμίζει αισθήματα
πνευματικής, ψυχικής και θρησκευτικής ανατάσεως. Αι καρδίαι όλων χτυπούν
από πίστιν, θαυμασμόν και ελπίδα διά το Μέγα μυστήριον της Ζωής.
Πρόκειται διά άληθινόν θαύμα, το όποιον δεν χωρά καμιάν αμφισβήτησιν.
Από
το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου χιλιάδες πιστοί της Ιερουσαλήμ και
προσκυνηται από όλα τα μέρη του κόσμοι κατακλύζουν τον Ναόν της
Αναστάσεως διά να παρακολουθήσουν την Τελετήν του Αγίου Φωτός.
Την
12ην μεσημβρινήν ο Ορθόδοξος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων συνοδεία
Αρχιερέων και άλλων Κληρικών φθάνει εις το Πατριαρχείο. Εισέρχεται εις
το Άγιο Βήμα του Καθολικού και οι ετερόδοξοι παίρνουν την άδεια διά να
λάβουν μέρος εις την Τελετήν. Κατόπιν οι Αρχιερείς και Κληρικοί
ντύνονται με άμφια και ο Πατριάρχης με την πλήρη Αρχιερατική στολή. Ο
Πατριάρχης ηγείται της πομπής, η οποία ξεκινά από το Άγιο Βήμα του
Καθολικού και βαδίζει τρεις φοράς πέριξ του ιερού Κουβουκλίου υπό των
ήχων των ψαλμωδών, οι οποίοι ψάλλουν το «Την Ανάστασίν σου Χριστέ
Σωτήρ….»
Είναι
αναγκαίο να τονίσουμε ότι οι ετερόδοξοι έχουν προκαταβολικούς ερευνήσει
όλον το εσωτερικό του ιερού Κουβουκλίου, διά να πιστοποιήσουν… ότι δεν
υπάρχει αναμένον κανδήλιον ή άλλη πηγή φωτός. Μετά την λιτανεία ο
Πατριάρχης Ίσταται εμπροσθεν της θύρας του Αγίου Κουβουκλίου, αφαιρεί τα
άμφια και περιμένει με το στοιχάρι, πετραχήλι και την ζώνην. Οι
ετερόδοξοι κάνουν έρευνα διά να βεβαιωθούν ότι επάνω του δεν έχει κάτι,
το οποίον θα ηδύνατο να δημιουργήση υπονοίας, ή να κίνηση υποψίας. Όταν
όλοκληρωθή η έρευνα, οι φύλακες αφαιρούν τας σφραγίδας από την θύραν και
ο Πατριάρχης εισέρχεται εις το Ιερό Κουβούκλιο με δυο δεσμίδας σβησμένα
κεριά. Μαζί του εισέρχονται εις τον προθάλαμο ο Αρμένιος Πατριάρχης και
ο Δραγομάνος, οίτινες παραμένουν εις τον προθάλαμο. Εις όλον τον Ναό
επικρατεί συγκίνησης και αγωνία.
Ο
Πατριάρχης γονατιστός έμπροσθεν του Αγίου Τάφου του Χριστού προσεύχεται
προς τον Σταυρωθέντα, κρατών δύο σβηστάς λαμπάδας και με ταπείνωσιν και
ευλάβεια αναπέμπων την ακόλουθη ευχή:
«Δέσποτα
Κύριε Ιησού Χριστέ, η αρχίφωτος σοφία του ανάρχου Πατρός. Ο φώς οικών
απρόσιτον, ο ειπών εκ σκότους φώς λάμψαι, ο ειπών γεννηθήτω φώς και
εγένετο φώς. Κύριε, ο του φωτός χορηγός, ο εξαγαγών ημάς από του σκότους
της πλάνης και εισαγαγών εις το θαυμαστόν φώς της σης επιγνώσεως, ο την
γην μεν πάσαν διά της εν αυτή ενσάρκου παρουσίας σου, τα καταχθόνια δε
διά της εις Άδην καταβάσεώς σου φωτός πληρώσας και χαράς, μετά δέ ταύτα
διά των αγίων σου Αποστόλων φώς καταγγείλας πάσι τοις έθνεσιν.
Ευχαριστούμεν
σοί, ότι διά της ευσεβούς πίστεως μετήγαγες ημάς από σκότους εις φώς
και γεγόναμεν υιοί διά του αγίου βαπτίσματος, θρασεμένοι την δόξων σου
πλήρη ουσών χάριτος και αληθείας. Αλλ’ ώ φωτοπάροχε Κύριε, ο το μέγα φώς
ων, ο ειπών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει. Δέσποτα Κύριε, το φώς το
άληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Το μόνο φώς
του κόσμου και φώς της ζωής των ανθρώπων, ου από της δόξης επληρώθη τα
σύμπαντα, ότι φώς εις τον κόσμον ελήλυθας διά της ένσάρκου σου
οικονομίας, ει και οι άνθρωποι ηγάπησαν μάλλον το σκότος ή το φώς.
Σύ
Κύριε φωτοδότα, επάκουσόν ημών των αμαρτωλών και αναξίων δούλων σου των
τη ώρα ταύτη παρισταμένων τω παναγίω σου και φωτοφόρω τούτω τάφω και
πρόσδεξαι ημάς τιμώντας τα άχραντα πάθη σου, την παναγίαν σου σταύρωσιν,
τόν εκούσιον θάνατον και την εν τω πανσεβάστω τούτω μνήματι του
τεθεωμένου σου σώματος κατάθεσιν και ταφήν και τριήμερον εξανάστασιν, ην
χαρμονικώς ήδη αρξάμενοι εορτάζειν, μνείαν ποιούμεθα και της εν Αδου
καθόδου σου, δι’ ης τας εκείσε των δικαίων κατεχομένας ψυχάς δεσποτικώς
ηλευθέρωσας τη αστραπή της σης θεότητας φωτός πληρώσας τα καταχθόνια.
Όθεν
δή αγαλλομένη καρδία και χαρά πνευματική κατά τούτο το υπερευλογημένον
Σάββατον το εν γη και υπό γήν θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα
μυστήριά σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις
καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα,
σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφανείαν, εικονίζοντες.
Επειδή
γαρ τη σωτηρίω και φωταυγεί νυκτί πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τέ και
γη και τα καταχθόνια διά το υπερφυές μυστήριον της εν Αδου καθόδου σου
και της εκ Τάφου σου τριημέρου άναστάσεως.
Διά
τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ευλαβώς λαμβάνοντές,
διαδίδομεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φώς και παρακαλούμεν και
δεόμεθά σου.
Πανάγιε
Δέσποτα, όπως άναδείξης αυτό αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής σου
χάριτος πεπληρωμένον διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου
σου.
Και
τους απτομένους εύλαβώς αυτού ευλογήσης και αγιάσης του σκότους των
παθών ελευθεριών και των φωτεινοτάτων σου σκηνών καταξίωσης, όπου φως το
ανέσπερόν της σης θεότητας λάμπει. Χάρισαι αυτοίς, Κύριε, υγείαν και
ευζωίαν και τους οίκους αυτών παντός αγαθού πλήρωσον.
Ναι,
Δέσποτα φωτοπάροχε, επάκουσόν μου του αμαρτωλού εν τη ώρα ταύτη και δός
ημίν τε και αυτοίς περιπατείν εν τω φωτί σου και εν αύτω μένειν, έως το
φώς της προσκαίρου ζωής ταύτης έχωμεν. Δος ημίν Κύριε, ίνα το φώς των
καλών έργων ημών λάμπη έμπροσθεν των άνθρώπων και δοξάζωσι αι συν τω
ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω Πνεύματι. Εις φώς γάρ εθνών ημάς
τέθηκας, ίνα αυτοίς τη σκοτία περιπατούσι φαίνωμεν. Αλλ’ ημείς
ηγαπήσαμεν το σκότος μάλλον ή το φώς, φαύλα πράσσοντες.
Πας
γάρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φώς κατά τον αψευδή λόγον σου. Διά τούτο
οσημέραι προσκόπτομεν αμαρτάνοντες επειδή περιπατούμεν εν τη σκοτία.
Αλλ’ άξίωσον ημάς το υπόλοιπόν της ζωής ημών βιωτεύσαι πεφωτισμένους
τους οφθαλμούς της διανοίας ημών. Δος ημίν, ίνα ως τέκνα φωτός
περιπατήσωμεν εν τω φωτι των εντολών σου. Το του άγιου βαπτίσματος
φωτεινόν ένδυμα, όπερ διά των έργων ημαυρώσαμεν, λεύκανον, ως το φως ο
αναβαλλόμενος το φώς ώσπερ ιμάτιον.
Δός
ημίν ενδύσασθαι τα όπλο του φωτός, ίνα δι’ αύτών τον άρχοντα του
σκότους τροπούμεθα, ος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ναι, Κύριε,
και ως εν ταύτη τη ημέρα τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις φως
έλαμψας ούτω σήμερον λάμψον εν ταις καρδίαις ημών το σόν ακήρατον φως
ίνα τούτου φωτιζόμενοι και θερμαινόμενοι εν τη πίστει, δοξάζωμεν Σέ το
μόνον εκ μόνου του αρχίφωτου φωτός, ιλαρόν φως εις τούς ατελευτήτους
αιώνας. Αμήν»
Μετά
το πέρας της ευχής τοποθετεί το βαμβάκιον εις τον Πανάγιον Τάφον και με
θαυμαστόν τρόπον ανάβει. Με αυτό ανάβει τα κεριά και εξέρχεται από το
Ιερόν Κουβούκλιον. Το σπουδαίο είναι ότι το άγιον φώς διά ολίγα λεπτά
δεν έχει πυράδα. Δηλαδή εάν εις άκουμπήση το άγιον φως εις τα χέρια του
δεν θα καή. Πραγματικώς είναι εν έκ των μεγαλύτερων Θαυμάτων της
Χριστιανοσύνης, το όποιον επαναλαμβάνεται κάθε χρόνον το Μέγα Σάββατον.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4138.html
