Σχολιάζει ὁ Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Σχόλιο:Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα ἀπευθύνεται σάν νά εἶναι ὁ Χριστός καί νά μιλάει σ’ ἐμᾶς. Μᾶς λέει ὁ Χριστός, λοιπόν:
Ἔχεις ποτέ σκεφτεῖ ὅτι ὅλα ὅσα ἀφοροῦν ἐσένα, ἀφοροῦν καί Ἐμένα;
Διότι αὐτά πού ἀφοροῦν ἐσένα ἀφοροῦν τήν κόρη τοῦ ὀφθαλμοῦ Μου, πού εἶσαι ἐσύ.Σχ.:»-Ἔχω τόση ἀγάπη γιά σένα», λέει ὁ Χριστός στόν καθένα μας, «πού εἶσαι σάν τήν κόρη τοῦ ὀφθαλμοῦ Μου.»
Ἔτσι μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός.
Ἔτσι καί πολύ περισσότερο ἀγαπάει ὁ Θεός τόν καθένα μας προσωπικά καί μᾶς τό ἔχει πεῖ μέ τίς ἴδιες Του τίς λέξεις, ὅτι:
«-Ἔχω φροντίσει καί ἔχω μετρήσει ἀκόμα καί τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς σας.»Εἶσαι πολύτιμη στά μάτια Μου καί σέ ἔχω ἀγαπήσει. (Σχ.:Μιλᾶ γιά τήν ψυχή).
Γι’ αὐτό εἶναι ἰδιαίτερη χαρά γιά Μένα νά σέ ἐκπαιδεύω.
Ὅταν οἱ πειρασμοί ἔρχονται ἐπάνω σου καί ὁ πολέμιος σάν τό ποτάμι,
θέλω νά ξέρεις ὅτι ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Σχ.:Εἶναι αὐτό πού λέγαμε: ὅτι δέν ὑπάρχουν δύο ἀρχές.
Κακῶς μερικοί λένε ὅτι ὁ διάβολος τά κάνει.
Ὁ Θεός εἶναι πού τά ἀφήνει νά γίνονται ὅλα.
Μπορεῖ νά χρησιμοποιεῖ τόν διάβολο σάν ἕνα, ἄς τό ποῦμε ἔτσι, ὄργανο ὑπηρετικό της βουλῆς Του, ἀλλά τόν ἀφήνει ὅσο Αὐτός θέλει,
τοῦ βάζει πάντοτε ὅρια, καί ἡ δράση τοῦ διαβόλου ἔχει πάντοτε ἡμερομηνία λήξης.
Ὅλα αὐτά πού γίνονται καί ὅλα αὐτά πού ἀπειλοῦνται στήν προσωπική μας, στήν οἰκογενειακή καί στήν ἐθνική μας ζωή, καί στό γένος μας ὁλόκληρο, ἔχουνε σίγουρα ἡμερομηνία λήξης
καί ἔχουνε καί ἕνα σημεῖο ὅπου θά σταματήσουν, γιατί εἶναι ὅλα κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τοῦ Θεοῦ.
Τίποτα δέν γίνεται ἀνεξέλεγκτα καί ὅλα θά πᾶνε μέχρι ἐκεῖ πού θά εἶναι πρός ὠφέλειά μας.
Ὁπότε, ὅλα εἶναι ἀπό Ἐμένα καί γι’ αὐτό νά εἶσαι ἥσυχος.
Θέλω νά ξέρεις ὅτι ἡ ἀδυναμία σου ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν δύναμή Μου,
καί ἡ ἀσφάλειά σου βρίσκεται στό νά Μέ ἀφήνεις νά σέ προστατεύω.
Σχ.:Γιατί δυστυχῶς δέν ἀφήνουμε τόν Θεό νά μᾶς προστατέψει, καί αὐτό συμβαίνει ἀκριβῶς διότι δέν προσευχόμαστε.Ὁπότε, δέν δίνουμε δικαίωμα στόν Θεό νά παρέμβει στήν ζωή μας προστατευτικά.Καί ὁ λόγος πού δέν Τόν ἀφήνουμε εἶναι γιατί εἴμαστε ὑπερήφανοι καί λέμε:
«-Ἐγώ θά τό κάνω, μόνος μου. Θά δουλέψω γιά νά ζήσω, γιά νά προστατέψω τήν ζωή μου, θά ἀσφαλιστῶ, θά μαζέψω πτυχία γιά μένα καί γιά τό παιδί μου, γιά νά ἔχω ἐξασφαλισμένη τήν ζωή μου».
Καί ὅμως βλέπουμε ὅτι καθόλου ἐξασφαλισμένη δέν εἶναι ἡ ζωή μας,
ἀκόμα κι ἄν ἔχουμε τόσα καί τόσα ἀνθρώπινα ἐφόδια καί στηρίγματα.
Ὁ Θεός λοιπόν μᾶς παρακαλεῖ νά Τόν ἀφήσουμε νά μᾶς προστατέψει.
Καί ἴσως πεῖτε:
» -Μά γιατί δέν τό κάνει μόνος Του καί περιμένει νά Τοῦ τό ζητήσουμε;»
«-Γιατί ἀκριβῶς μᾶς ἔχει φτιάξει ἐλεύθερους, μᾶς ἔχει φτιάξει εἰκόνες Του, καί σέβεται αὐτήν τήν ἐλευθερία μας καί δέν θέλει νά τήν καταπατήσει».
Γιατί, ἄν τό κάνει ἀπό μόνος Του καί παρέμβει στήν ζωή μας, κάλλιστα θά Τοῦ ποῦμε κάποιοι:
«-Γιατί μᾶς ἐμποδίζεις νά κάνουμε αὐτό πού θέλουμε; Γιατί μᾶς στερεῖς αὐτό πού μᾶς ἔχεις χαρίσει;»
Καί θά ἔχουμε δίκιο. Γι’ αὐτό ὁ Θεός δέν παρεμβαίνει, ἄν ἐμεῖς δέν Τοῦ τό ζητήσουμε.
Θέλω νά ξέρεις ὅτι, ὅταν βρίσκεσαι σέ δύσκολες συνθῆκες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων πού δέν σέ καταλαβαίνουν, πού δέν λογαριάζουν αὐτά πού σου εἶνα εὐάρεστα, καί σέ ἀπομακρύνουν ἀπό κοντά τους, ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Δέν εἶναι ἀπό τούς κακούς ἀνθρώπους οὔτε ἀπό τόν διάβολο.
Ἐγώ τό ἐπιτρέπω, γιά τό καλό σου.
Εἶμαι ὁ Θεός σου.
Οἱ περιστάσεις τῆς ζωῆς σου εἶναι στά χέρια Μου.
Δέν βρέθηκες τυχαία στήν θέση που βρίσκεσαι.
Εἶναι ἀκριβῶς ἡ θέση πού σοῦ ἔχω ὁρίσει.
Σχ.:Καί ὁ σταυρός πού σηκώνουμε, εἶναι αὐτός ἀκριβῶς ὁ σταυρός πού μᾶς ταιριάζει.
Ξέρετε αὐτήν τήν ἱστορία μέ κάποιον πού δέν ἦταν εὐχαριστημένος;
Καί ἔλεγε :
«-Θεέ μου, ἕναν πιό ἐλαφρύ σταυρό δέν μποροῦσες νά μοῦ δώσεις;»
Καί τόν πῆρε ὁ Ἄγγελος ἐκεῖ στήν αἴθουσα πού εἶχε ὅλους τούς σταυρούς καί τοῦ λέει:
«- Ἰδού, αὐτοί εἶναι ὅλοι οἱ σταυροί. Διάλεξε ποιόν θέλεις γιά δικό σου».
Ἔψαχνε, ἔψαχνε, καί ὅλοι ἤτανε βαριοί. Τελικά βρῆκε κάποιον ἐλαφρύ καί λέει :
«-Ἄ, αὐτός μοῦ κάνει.»
Καί τοῦ λέει ὁ Ἄγγελος :
«-Αὐτός εἶναι ὁ σταυρός σου, αὐτόν πού ἤδη ἔχεις».
Ἤτανε, δηλαδή, ὁ ἴδιος σταυρός πού τοῦ εἶχε δώσει καί ὁ Χριστός.
Καί ἴσως πεῖτε :
«-Χωρίς σταυρό δέν γίνεται;»
«-Χωρίς σταυρό; Ὄχι, δέν γίνεται.
Ζωή χωρίς σταυρό, εἶναι ζωή χωρίς Ἀνάσταση.
Λοιπόν, ἐπειδή θέλουμε τήν Ἀνάσταση, θά περάσουμε ἀπό τόν σταυρό.
Ὅπως καί ὁ Χριστός μας, ἄν καί ἦταν ἀναμάρτητος, πέρασε ἀπό τόν σταυρό.
Ἐμεῖς πού εἴμαστε καί ἁμαρτωλοί, πῶς ζητᾶμε νά μήν ἔχουμε σταυρό;
Πῶς μπορεῖς νά ἐλευθερωθεῖς ἀπό ὅλη αὐτήν τήν ἡδονή, ἀπό ὅλο αὐτό τό δηλητήριο τῆς ἡδονῆς, χωρίς ὀδύνη, χωρίς πόνο, χωρίς κόπο;
Πῶς μπορεῖς νά θεραπευτεῖς χωρίς νά πάρεις αὐτό τό πικρό φάρμακο πού δίνει ὁ γιατρός;
Ἐσύ δέν ἤσουν πού Μέ παρακαλοῦσες νά σοῦ μάθω τήν ταπείνωση;
Καί νά, σέ αὐτό ἀκριβῶς τό περιβάλλον σέ ἔβαλα, στό σχολεῖο ὅπου διδάσκουν ἀκριβῶς αὐτό τό μάθημα.
Σχ.:»-Πῶς μαθαίνουμε τήν ταπείνωση;»
«-Μέσα ἀπό τήν ταλαιπωρία, μέσα ἀπό τόν σταυρό, μέσα ἀπό τόν κόπο».
Τό περιβάλλον σου καί αὐτοί πού ζοῦν γύρω σου δέν ἐκτελοῦν παρά μόνον τό θέλημά Μου.
Ἔχεις οἰκονομικές δυσκολίες καί μόλις πού τά βγάζεις πέρα;
Νά ξέρεις ὅτι ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Θέλω νά ξέρεις ὅτι Ἐγώ διαθέτω τά χρήματά σου, καί νά καταφεύγεις σέ Ἐμένα καί νά γνωρίζεις ὅτι ἐξαρτᾶσαι ἀπό Ἐμένα.
Θέλω νά ξέρεις ὅτι τά ἀποθέματά Μου εἶναι ἀνεξάντλητα καί νά εἶσαι βέβαιος ὅτι εἶμαι πιστός στίς ὑποσχέσεις Μου.
Σχ.Ὅλα τά χρήματα καί τά ἀγαθά εἶναι τοῦ Θεοῦ. Καί ἴσως πεῖτε :
«-Γιατί δέν μᾶς τά δίνει;»
«-Εἴτε γιατί δέν μᾶς συμφέρει εἴτε γιατί δέν Τοῦ τό ζητᾶμε ἤ γιατί δέν κάνουμε αὐτό πού λέει».
Ὁ Θεός εἶπε ὅτι θά μᾶς τά δώσει ὅλα, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά κάνουμε αὐτό τό ἕνα:
«Νά ζητᾶμε νά βασιλέψει ὁ Ἴδιος στήν ζωή μας, νά εἶναι Αὐτός Κύριος στήν ζωή μας.
Νά μήν συμβεῖ ποτέ νά σοῦ ποῦν στήν ἀνάγκη σου:
«ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΘΕΟ ΣΟΥ».
Ἔχεις περάσει ποτέ νύχτα μέσα στήν θλίψη ???
Εἶσαι χωρισμένος ἀπό τούς συγγενεῖς σου, τούς ἀνθρώπους πού ἀγαπᾶς;
Σοῦ τό ἐπέτρεψα γιά νά στραφεῖς σ’ Ἐμένα καί σ’ Ἐμένα νά βρεῖς τήν αἰώνια παρηγοριά καί ἀνακούφιση.
Σέ ξεγέλασε ὁ φίλος σου ἤ κάποιος πού τοῦ εἶχες ἀνοίξει τήν καρδιά σου;
Ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Ἐγώ ἐπέτρεψα νά σέ ἀγγίξει αὐτή ἡ ἀπογοήτευση, γιά νά μάθεις ὅτι ὁ καλύτερός σου φίλος εἶναι ὁ Κύριος.
Σχ.:Καί παραγματικά, ὅπως εἶπε καί ἕνας σύγχρονος Γέροντας:
«-Τελικά, ὅλοι θά μᾶς προδώσουν, γιατί ἔτσι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀδύναμοι. Καί τήν μία εἴμαστε στίς καλές μας καί τήν ἄλλη γινόμαστε ζηλιάρηδες, φθονεροί, καί ἐχθρευόμαστε τούς καλύτερους φίλους μας.
Ἐκεῖνος πού ποτέ δέν μᾶς προδίδει εἶναι ὁ Χριστός.
Θέλω νά τά φέρνεις ὅλα σ’ Ἐμένα καί ὅλα νά Μοῦ τά λές. (Σχόλιο…λέει ὁ Χριστός στήν ψυχή μας.)
Σέ συκοφάντησε κάποιος;
Νά τό ἀφήσεις σ’ Ἐμένα. Μήν πᾶς νά πάρεις ἐκδίκηση μόνος σου.
Σ’ Ἐμένα νά προσκολληθεῖς, σ’ Ἐμένα νά βρίσκεις προστασία καί καταφύγιο ἀπό τήν ἀντιλογία τῶν ἐθνῶν.
Θά κάνω τήν δικαιοσύνη σου νά λάμψει σάν φῶς καί τήν ζωή σου σάν μέρα μεσημέρι.
Καταστράφηκαν τά σχέδιά σου;
Λύγισε ἡ ψυχή σου καί εἶναι ἐξαντλημένη;
Ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Σχ.:Καί δέν πρέπει νά στενοχωριόμαστε ποτέ.
Κάνουμε πολλά σχέδια οἱ ἄνθρωποι. Κακῶς κάνουμε.
Ἕνα μόνο σχέδιο πρέπει νά ἔχουμε, τό πώς νά πᾶμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί ὅλα τά ἄλλα νά τά ἀφήνουμε στόν Θεό.
«Ἀρκετόν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς», λέει ὁ Κύριος [Ματθ. 6:34]
Ἄσε τό τί θά κάνεις τήν ἑπόμενη μέρα. Κοίτα τό σήμερα.
Δηλαδή, ἡ σημερινή ἡμέρα ἔχει ἤδη ἀρκετές σκοτοῦρες. Μήν ἀγχώνεστε γιά τό αὔριο.
Ἔκανες σχέδια, ἔβαλες σκοπό νά πετύχεις τούς δικούς σου στόχους, καί Μοῦ τά ἔφερες νά τά εὐλογήσω.
Ὅμως ἐγώ θέλω νά τά ἀφήνεις σ’ Ἐμένα, νά κατευθύνω Ἐγώ καί νά χειραγωγῶ Ἐγώ τίς περιστάσεις τῆς ζωῆς σου.
Σχ.:Συνήθως ἔτσι κάνουμε. Γράφουμε σέ μιά κόλλα χαρτί:
«-Θέλω, θέλω, θέλω».
Τό πετᾶμε στόν Θεό καί τοῦ λέμε:
«-Κοίτα το, Θεέ μου, καί ὑπόγραψε ἀπό κάτω, γιατί ἀλλιῶς θά τά χαλάσουμε».
Ἐνῶ κανονικά θά ἔπρεπε τήν κόλλα τοῦ χαρτιοῦ νά Τοῦ τήν δίνουμε λευκή, νά ὑπογράφουμε ἐμεῖς ἐν λευκῶ καί νά λέμε :
«-Χριστέ μου, γράψε πάνω σέ αὐτό τό χαρτί Ἐσύ ὅτι θέλεις. Ὁδηγός στήν ζωή μου ἄς εἶναι τό δικό Σου θέλημα.»
Γιατί ἐσύ εἶσαι ἕνα ὀρφανό καί ὄχι ὁ πρωταγωνιστής.
Σχ.:Ἐμεῖς ὀρφανά σέ βρεφική ἡλικία εἴμαστε, ἀλλά θέλουμε νά παριστάνουμε τόν κύριο στόν ΚΥΡΙΟ, καί εἶναι ἀνοησία αὐτό τό πράγμα.
Σάν νά ἔχεις τό μωρό σου, ἄς ποῦμε, καί νά σοῦ λέει τό μωρό:
«-Κοίταξε, μπαμπά, αὐτό θά κάνεις γιά μένα».
Σέ βρῆκαν ἀπροσδόκητες ἀποτυχίες καί κατέλαβε τήν καρδιά σου ἡ ἀπελπισία;
Θέλω νά ξέρεις ὅτι ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό καί δέν θά ἔπρεπε νά σέ καταλάβει ἡ ἀπελπισία.
Διότι, μέ αὐτήν τήν κούραση καί τήν δυσκολία πού σοῦ βάζω, δοκιμάζω πόσο ἰσχυρή εἶναι ἡ πίστη σου στίς ὑποσχέσεις Μου.
Καί, ἄν ἔχεις ἄγχος, φανερώνεις τήν ὀλιγοπιστία σου.
Δοκιμάζω καί τήν πάρρησία σου στήν προσευχή πού κάνεις γιά τούς συγγενεῖς σου.
Σχ.:Ὅταν π.χ. βλέπεις νά ταλαιπωροῦνται οἱ συγγενεῖς σου καί τούς ἐμπιστεύεσαι στόν Θεό.
Ἄν δέν τούς ἀφήνεις στόν Θεό, σημαίνει ὅτι δέν ἔχεις καλή σχέση μέ τόν Θεό. Δέν ἔχεις σωστή ἀντίληψη γιά τόν Θεό.
“Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πάσαν τήν ζωήν ἠμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα”[ἀπό τήν Θ. Λειτουργία].
Καί τούς ἄλλους, δηλαδή, πρέπει νά τούς ἀφήσουμε στόν Θεό.
Οἱ γονεῖς πολλές φορές πάσχουν γιά τά παιδιά, ἀγωνίζονται, ἀγωνιοῦν καί ἀγχώνονται, ἐνῶ θά ἔπρεπε καί τά παιδιά νά τά ἐμπιστευτοῦν στόν Θεό. Οἱ γονεῖς δέν εἶναι ἰδιοκτῆτες τῶν παιδιῶν.
Εἶναι ἁπλῶς «κηδεμόνες», δηλαδή «φροντιστές» καί ὁ Θεός τούς κάνει τιμή πού τούς δίνει τά παιδιά γιά ὁρισμένο χρόνο, πρωτίστως γιά νά τά βοηθήσουν νά πᾶνε στόν Παράδεισο καί δευτερευόντως γιά νά τά θρέψουνε βιολογικά.
Ἐσύ δέν ἤσουν πού ἐμπιστεύτηκες τήν φροντίδα τους στήν προνοητική Μου ἀγάπη;
Ἐσύ δέν εἶσαι πού ἀκόμη καί τώρα τούς ἀφήνεις στήν προστασία τῆς Πάναγνου Μητέρας Μου;
Σχ.:Πόσες φορές τό λέμε:
«-Παναγία μου, τακτοποίησέ το ἐσύ. Χριστέ μου, τακτοποίησέ το Ἐσύ».
Τό λέμε, ἀλλά πῶς τό ξεχνᾶμε μετά καί ἀγχωνόμαστε πάλι;
Σέ βρῆκε σοβαρή ἀσθένεια πού μπορεῖ νά γιατρευτεῖ ἤ πού εἶναι ἀθεράπευτη καί σέ κάρφωσε στό κρεβάτι σου;
Ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Σχ. :Δέν εἶναι ἀπό τά δηλητήρια πού μᾶς ποτίζουνε.
Ὄχι. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀνθρώπινα αἴτια, ἀλλά τίποτε ἀπό αὐτά δέν ἐνεργεῖ, ἐάν δέν θέλει ὁ Θεός.
Ἐπειδή θέλω νά Μέ γνωρίσεις πιό βαθιά, μέσω τῆς σωματικῆς ἀσθένειας, καί νά μήν γογγύζεις γι’ αὐτήν τήν δοκιμασία πού σοῦ στέλνεται καί νά μήν προσπαθεῖς νά καταλάβεις τά σχέδιά Μου γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων μέ διάφορους τρόπους,
ἀλλά ἀγόγγυστα καί ταπεινά νά σκύψεις τό κεφάλι σου μπροστά στήν ἀγαθότητά Μου.
Γι’ αὐτό σου δίνονται οἱ ἀσθένειες.
Γιά νά βρεῖς τόν ἑαυτό σου, τόν ἀληθινό ἑαυτό σου, καί τήν σωστή σχέση μαζί Μου.
Νά μάθεις νά ἀφήνεσαι ὁλοκληρωτικά σ’ Ἐμένα καί νά μήν στηρίζεσαι καθόλου στόν ἑαυτό σου.
Ὀνειρευόσουν νά κάνεις κάτι ξεχωριστό καί ἰδιαίτερο γιά Ἐμένα καί ἀντί νά τό κάνεις ἔπεσες στό κρεβάτι τοῦ πόνου;
Ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Σχ.:Πολλές φορές σχεδιάζουμε νά κάνουμε πράγματα γιά τόν Θεό καί ἔρχεται μία ἀσθένεια καί σέ σταματάει. Καί λές:
«-Μά Θεέ μου, ἐγώ γιά Ἐσένα θά τό ἔκανα».
Κι ὅμως, ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο ἀνώτερο:
«-Τό νά ἀφεθεῖς πλήρως στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ἀναθεωρήσεις τά δικά σου σχέδια, νά ἀφεθεῖς στό σχέδιο καί στό πρόγραμμα τοῦ Θεοῦ, καί αὐτό εἶναι πολύ πιό εὐάρεστο.
Διότι τότε, ἄν σέ ἄφηνα νά κάνεις τά δικά σου σχέδια, θά ἤσουν βυθισμένος στά δικά σου ἔργα.
Σχ.:Καί βεβαίως θά γέμιζες καί μέ μιά ἱκανοποίηση, πιθανῶς καί μέ μιά ὑπερηφάνεια, μέ ἕναν ἐγωισμό καί μέ μιά αὐτάρκεια.
Καί Ἐγώ δέν θά μποροῦσα νά προσελκύσω τήν σκέψη σου σ’ Ἐμένα.
Σέ θέλω νά Μέ ἀγαπᾶς ἐξ’ ὅλης τῆς ψυχῆς καί τῆς καρδίας καί τῆς διανοίας σου, ὄχι γιά Ἐμένα, ἀλλά γιά ἐσένα.
Σχ.:Γιατί αὐτό εἶναι τό ἀληθινό συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου.
Νά εἶναι κολλημένος μέ ὅλη του τήν ψυχή, μέ ὅλη του τήν σκέψη καί μέ ὅλη του τήν καρδιά στόν Θεό.
Ἐγώ θέλω νά σοῦ διδάσκω τίς βαθύτερες σκέψεις καί τά μαθήματά Μου, γιά νά Μέ ὑπηρετεῖς.
Θέλω νά σοῦ μάθω νά ἔχεις τήν ἐπίγνωση πώς εἶσαι ἕνα τίποτα χωρίς Ἐμένα.
Σχ.:Μάθετε ὅτι: «χωρίς Ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»[Ἰωάν. 15:5].
Χωρίς τόν Χριστό, εἴμαστε ἕνα τίποτα καί δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα.
Αὐτό θέλει νά μᾶς μάθει ὁ Χριστός μέ ὅλες αὐτές τίς δοκιμασίες.
Γιατί ἔτσι ταπεινωνόμαστε καί ἔτσι προοδεύουμε.
Μερικοί ἀπό τούς καλύτερους υἱούς Μου, εἶναι αὐτοί πού εἶναι ἀποκομμένοι ἀπό τήν δραστήρια ζωή.
Σχ.:Τήν ζωή τῆς δράσης δηλαδή. Βλέπεις ἕναν ἀνάπηρο, βλέπεις ἕνα παιδάκι πού εἶναι λίγο διανοητικά καθυστερημένο, βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο πού τόν θεωρεῖς ὅτι βρίσκεται στό περιθώριο τῆς ζωῆς, καί λές:
«-Ἐ τώρα, αὐτός τί εἶναι; Ἕνας ἄχρηστος ἄνθρωπος…».
Κι ὅμως, πολλές φορές αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι πού ψέλνουν μαζί μέ τούς Ἀγγέλους. Αὐτοί εἶναι γιά τόν Θεό οἱ πιό δραστήριοι ἄνθρωποι, γιατί προσεύχονται καί ὁ νοῦς τους εἶναι κολλημένος συνέχεια στόν Χριστό.
Καί τούς ἔδωσε ὁ Θεός αὐτήν τήν δωρεά, νά εἶναι ἀκίνητοι σωματικά καί νά εἶναι σέ μεγάλο βαθμό εὐκίνητοι πνευματικά καί νά μοιάζουν καί νά ζοῦν μέ τούς Ἀγγέλους ἀπό αὐτήν τήν ζωή.
Μερικά ἀπό τά καλύτερα παιδιά Μου εἶναι ἀποκομένα ἀπό τήν ζωή τῆς δράσης, γιά νά μάθουν νά χειρίζονται τό ὅπλο τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς.
Σχ.:Πού εἶναι καί τό μεγαλύτερο καί δυνατότερο ὅπλο πού διαθέτει ὁ Χριστιανός.
Κλήθηκες ἀπροσδόκητα νά ἀναλάβεις μία δύσκολη καί ὑπεύθυνη θέση, στηριγμένη σ’ Ἐμένα.
Σοῦ ἐμπιστεύομαι τίς δυσκολίες αὐτές, καί γι’ αὐτό θά σέ εὐλογήσει ὁ Κύριος ὁ Θεός σου σέ ὅλα τά ἔργα σου, σέ ὅλους τους δρόμους σου.
Καθοδηγητής καί δάσκαλός σου σέ ὅλα θά εἶναι ὁ Κύριος.
Τήν ἡμέρα αὐτήν, στά χέρια σου, τέκνον μου, ἔδωσα αὐτό τό δοχεῖο μέ τό Θεῖο Μύρο γιά νά τό χρησιμοποιεῖς ἐλεύθερα.
Νά θυμᾶσαι πάντοτε ὅτι κάθε δυσκολία πού θά συναντήσεις, κάθε προκλητική λέξη, κάθε διαβολή καί κατάκριση, κάθε ἐμπόδιο στά ἔργα σου, πού θά μποροῦσε νά προκαλέσει ἀγανάκτηση καί ἀπογοήτευση, κάθε φανέρωση τῆς ἀδυναμίας καί τῆς ἀνικανότητάς σου, θά χρείεται μέ αὐτό τό ἔλαιο, ὅτι καί αὐτό ἀπό Ἐμένα ἦταν.
Σχ.:Ὅλα αὐτά λοιπόν πού μᾶς συμβαίνουν, τά καθημερινά,
τά ὁποία μᾶς στεναχωροῦν πολλές φορές, μᾶς δυσαρεστοῦν καί μᾶς χαλοῦν τήν διάθεση, δέν εἶναι τυχαία (ἀπό ἁπλή σύμπτωση).
Τίποτα δέν εἶναι τυχαῖο, γιατί τύχη δέν ὑπάρχει.
Ὑπάρχει μόνον ὁ Θεός καί ἡ στοργική Του Πρόνοια.
Καί θά πρέπει ὁἄνθρωπος νά φιλοσοφεῖ σέ κάθε στιγμή καί σέ κάθε γεγονός τῆς ζωῆς του καί νά προσπαθεῖ ἐπίσης νά μαθαίνει, ἄν θέλει,
γιατί ὁ Θεός παραχώρησε καί ἐπέτρεψε αὐτό τό συγκεκριμένο γεγονός, αὐτήν τήν συνάντηση, αὐτήν τήν συνομιλία, αὐτήν τήν κατάκριση καί τήν παρατήρηση πού δέχθηκε, αὐτήν τήν ζήλια καί τόν φθόνο πού ἀντιμετώπισε.
Γιά ποιόν λόγο;
Εἶναι σίγουρα πάντοτε γιά τό καλό του.
Ἀλλά, μπορεῖ, ἄν θέλει, νά ἐρευνήσει περισσότερο καί νά μάθει τί παραπάνω μπορεῖ νά κάνει αὐτός, γιά νά ἐπωφεληθεῖ ἀπό αὐτήν τήν εὐκαιρία.Γιατί κάθε στιγμή εἶναι μία εὐκαιρία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας.
Κάθε περίσταση, κάθε γεγονός, εἶναι μία πρόκληση καί μία πρόσκληση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας, ὥστε νά Τόν πλησιάσουμε, νά Τόν ἀγαπήσουμε καί νά μποῦμε στήν Βασιλεία Του.
Νά θυμᾶσαι πώς κάθε ἐμπόδιο εἶναι νουθεσία ἀπό τόν Θεό, καί γι’ αὐτό νά βάλεις καλά μές στήν καρδιά σου τόν λόγο πού σου ἀπεκάλυψα σήμερα.
Ὅτι: Ἀπό Ἐμένα ἦταν αὐτό.
Σχ.:»-Ποιό δηλαδή;»
«-Τό ἐμπόδιο».
Βλέπετε, καί ὁ λαός τό λέει πολύ σοφά :
«-Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό».
Ἑπομένως, δέν πρέπει νά δυσανασχετοῦμε ὅταν μᾶς ἔρχεται ἕνα ἐμπόδιο.
Ἄν δυσανασχετεῖς, ἄν στεναχωρεῖσαι ὅταν σου χαλᾶνε τά σχέδια, νά ξέρεις ὅτι ἔχεις ὑπερηφάνεια, ὅτι ἔχεις θέλημα, ὅτι ἔχεις ἐγωισμό καί ὅτι ἔχεις προσκόλληση σ’ αὐτό τό θέλημα τό δικό σου.
Ἐνῶ βλέπετε πόσο σοφά τό λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τό στόμα τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τοῦ ἀδελφοθέου;
Ἀκοῦστε τώρα αὐτοί πού λέτε:
«-Σήμερα ἤ αὔριο θά πᾶμε σέ αὐτήν ἤ τήν ἄλλη πόλη, …θά μείνω γιά ἔναν χρόνο ἐκεῖ, θά δραστηριοποιηθῶ ἐπιχειρηματικά καί θά βγάλω χρήματα.».
Γιατί; Ἀφοῦ δέν ξέρουμε τί μᾶς ξημερώνει αὔριο. Ἀντ’ αὐτοῦ θά ἔπρεπε νά ποῦμε:
«-Ἄν θέλει ὁ Θεός, θά ζήσουμε καί θά κάνουμε αὐτό ἤ ἐκεῖνο».[Ἰακ. 4:13-15])
Θέλω νά ξέρεις καί νά θυμᾶσαι πάντα, ὅπου καί ἄν εἶσαι, ὅτι: ὁποιοδήποτε κεντρί κι ἄν σέ τρυπήσει, θά ἀμβλυνθεῖ, μόλις θά μάθεις σέ ὅλα νά βλέπεις Ἐμένα.
Σχ.:Ἕνα κεντρί πού μᾶς πληγώνει καί μᾶς πονάει, ἕνα γεγονός, ὁποιοδήποτε καί νά εἶναι αὐτό, θά γίνει πολύ ἁπαλό, πολύ ἀμβλύ, ὅταν πιστέψεις καί μάθεις ὅτι ὅλα εἶναι ἀπό τόν Θεό.
Τότε δεχόμαστε ὅλα τά κεντριά καί τά κεντρίσματα μέ ἄλλη διάθεση, τά βλέπουμε διαφορετικά,μέ ἄλλη προοπτική, μέ ἄλλη καρδιά, καί τά δεχόμαστε μέ χαρά.
Ὅλα σοῦ στάλθηκαν ἀπό Ἐμένα γιά τήν τελείωση τῆς ψυχῆς σου.
Ὅλα αὐτά ἦταν ἀπό Ἐμένα.
Σχ.:Καί μακάριος αὐτός πού θά πιστέψει αὐτά τά λόγια του Ἁγίου, ὅτι:
Ὅλα εἶναι ἀπό τόν Θεό καί ὅλα ἑπομένως εἶναι γιά τό καλό του. Ὅλα λειτουργοῦν γιά τό καλό μας.Ὅλα λειτουργοῦνε στό νά μᾶς βοηθήσουνε νά βαθύνει καί νά αὐξηθεῖ ἡ μετάνοιά μας καί ἡ συντριβή μας, καί νά σταθεροποιηθοῦμε στήν πνευματική μας ζωή, στήν κατά Χριστόν ζωή μας.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
Τό ἀπόσπασμα : »ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ», εἶναι ἀπό τήν ὁμιλία: ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου)
… καί τό λίνκ εἶναι : https://www.youtube.com/watch?v=heAHh5UMPM4
http://www.hristospanagia.gr/?p=45997#more-45997
