Δεῖτε ἐδῶ:Οἱ ἔπαινοι μᾶς παραπλανοῦν
Ὅποιος ἀποδέχεται τούς ἐπαίνους καί τίς τιμές προσπαθεῖ νά θρέψῃ τήν ὕπαρξί του μέ μία ψεύτικη τροφή.
Φουσκώνει μέ ἀέρα. «Οἱ μὲν ἔπαινοι», μᾶς διδάσκει πάλι ὁ Ἅγιος Ἱωάννης, «ἐξυψώνουν καὶ δημιουργοῦν φυσίωσι· ὅταν δὲ ἐξυψωθῆ ἡ ψυχή, τὴν παραλαμβάνει τότε ἡ ὑπερηφάνεια καὶ «ἀναφέρει αὐτὴν ἕως τῶν οὐρανῶν καὶ καταφέρει ἕως τῶν ἀβύσσων» (πρβλ. Ψαλμ. ρς´ 26)»12.
Ὁ διάβολος «φυσᾶ», φουσκώνει τόν ἄνθρωπο μέ τούς ἐπαίνους. Τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται «πεφυσιωμένος», μέ ὑψηλό φρόνημα καί μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του.Αὐξάνει ἔτσι μέσα στήν καρδιά του ἡ φοβερότερη ἀσθένεια, πού λέγεται οἴησις. Ἡ λέξις προέρχεται ἀπό τό ρῆμα οἴομαι=νομίζω, ἔχω τήν ἰδέα.
Ἡ οἴησις εἶναι ἡ πικρή ρίζα, πού ὑπάρχει μέσα στόν κάθε ἄνθρωπο καί ἀπό αὐτήν βλαστάνει ὁ ἐγωισμός, ἡ ὑπερηφάνεια καί ὅλα τά πάθη.
Ὅσο πιό μεγάλη οἴησι, δηλαδή ὅσο πιό μεγάλη ἰδέα ἔχει ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ἑαυτό του, τόσο πιό ἄρρωστος πνευματικά εἶναι, τόσο πιό ὑπερήφανος, τόσο περισσότερο μοιάζει μέ τόν ἐκπεσμένο ἑωσφόρο.
Ὅσο μικρότερη ἰδέα ἔχει κάποιος γιά τόν ἑαυτό του, τόσο λιγότερο ἐγωισμό ἔχει, τόσο λιγότερες πτώσεις τοῦ συμβαίνουν στήν ἁμαρτία.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει καμμία ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του, ὅταν δέν ἀποδέχεται τούς ἐπαίνους, πού πηγάζουν εἴτε ἀπό τούς ἄλλους εἴτε ἀπό τόν κακό ἑαυτό του, τότε δέν ἔχει καθόλου ἐγωισμό καί καμμία πτῶσι. Αὐτό συνέβη μέ τήν Παναγία μας, πού ἦταν ἡ ταπεινότερη ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν αἰώνων. Γιαυτό καί ὁ Θεός «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσίν Της» καί ἀξιώθηκε νά γίνει συναίτιος τῆς σωτηρίας μας.
συνεχίζεται…
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
12Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, Κλῖμαξ,Λόγος Περί Κενοδοξίαςστ. 27.http://www.hristospanagia.gr/?p=46425#more-46425
